دوست داشتن از عشق برتر است و عشق فرزند

دوست داشتن از عشق برتر است. عشق یک جوشش کور است و پیوندى از سر نابینایى. اما دوست داشتن پیوندى خودآگاه و از روى بصیرت روشن و زلال. عشق بیشتر از غریزه آب مى‌خورد و هر چه از غریزه سر زند بى‌ارزش است و دوست داشتن از روح طلوع مى‌کند و تا هر جا که یک روح ارتفاع دارد، دوست داشتن نیز همگام با آن اوج مى‌یابد.
عشق در غالب دل‌ها، در شکل‌ها و رنگ‌هاى تقریباً مشابهى متجلى مى‌شود و داراى صفات و حالات و مظاهر مشترکى است. اما دوست داشتن در هر روحى جلوه‌اى خاص خویش دارد و از روح رنگ مى‌گیرد. و چون روح‌ها برخلاف غریزه‌ها، هر کدام رنگى و ارتفاعى و بُعدى و طعم و عطرى ویژۀ خویش دارد، مى‌توان گفت که به شمارۀ هر روحى، دوست داشتنى هست.