چیده است در این مرقّع تحسینى
هر رقعه، دماغِ صد چمن گلچینى
در مکتب شوق، کم کسى دارد یاد
دیوان رباعىاى به این رنگینى
میرزا عبدالقادر بیدل شاعر بزرگ زبان فارسی (۱۰۵۴ _ ۱۱۳۳ ق) علاوه بر قالب غزل، که قالب محبوب و اصلی کار اوست، در قالب رباعی نیز آثار قابل توجهی دارد. او نزدیک به ۴۰۰۰ رباعی دارد و این رباعیات در جامعۀ ادبی ایران کمتر شناخته شده است. البته رباعیات او یکدست نیست و پست و بلند دارد و همین، گزینشی از میان این دیوان قطور رباعی را ضروری می‌سازد. در کنار این، پیچیدگی‌ها و دشواری‌های شعر بیدل هرچند در رباعی کمتر از غزل است، شرح‌ها و توضیح‌هایی بر آن‌ها را نیز می‌طلبد. این دو کار در کتاب «مرقع صد رنگ» در حد اقتضای حجم این کتاب توأماً صورت گرفته است، یعنی یکصد رباعی بهتر بیدل به انتخاب گردآورنده، با شرح‌هایی کوتاه همراه شده و «مرقع صدرنگ» را تشکیل داده است. کتاب با مقدمه‌ای از گردآورنده نیز همراه شده است، که در بخشی از آن می‌خوانیم: «رباعیات بیدل تنوع محتوایى چشمگیرى دارد و در اینجا تناسب بیشترى میان مضامین و مفاهیم گوناگون برقرار شده است. شاید بتوان گفت که این دیوان از آثار دیگر رباعىسرایان هم رنگینتر است، چون دست کم ده نوع رباعى در آن مىتوان یافت: رباعیات عاشقانه، رباعیات عارفانه، رباعیات فلسفى و متأملانه، رباعیات اجتماعى و سیاسى، رباعیات تربیتى و اخلاقى، رباعیات اعتقادى و مذهبى، رباعیات متضمن مباحث ادبى، رباعیات هجو و هزل، رباعیات مناسبتى، خیر مقدمها، قید واقعه و ماده تاریخ، رباعیات تفننى (بىنقطه، منقوطه و امثال آن).»
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.