رقیه ندیری شاعر و نویسندۀ اهل قم است و در کتاب حاضر قریب به شصت رباعی از این شاعر گرد آمده است. آنچه در اولین نظر در این کتاب به چشم می‌خورد، تنوع رباعی‌هاست، به گونه‌ای که مخاطب کتاب با خواندن همین شصت رباعی، حس می‌کند که چند دفتر رباعی خوانده است. بیشتر رباعی‌های این کتاب فضاها و عوالم گوناگونی دارند و آنچه آن‌ها را به هم پیوند می‌دهد سبک و زبان یگانۀ شاعر است.
در این کتاب رباعی‌های عاشقانه، مذهبی، اجتماعی و… گرد آمده است و شاعر در همه نیز در یک سطح بالا ظاهر شده است. با این همه به نظر می‌رسد که کفۀ شعر عاشقانه در این دفتر سنگین‌تر است:
از عشق پرم، پر زدنم می‌آید
خون در رگم و جان به تنم می‌آید
ای دوست، از آن شب که مرا بوسیدی
بوی گل سرخ از دهنم می‌آید
البته این گفتنی است که عشق در این دفتر گاهی نیز خیلی مجرد و صرفاً به واسطۀ کلمۀ «عشق» مطرح شده که احساسی عینی به مخاطب منتقل نمی‌کند.
ویژگی دیگری که در این دفتر قابل مشاهده است، حضور شخصیت شاعر به عنوان یک زن در شعرهاست. او در شعرهای بسیاری از مسائل، دغدغه‌ها و مشکلات زنان می‌گوید و البته بیان این‌ها سبب نشده است که سطح کیفی شعرها افت کند.
حقّ تو نبود این همه غمگین باشی
به زندگی و به مرگ بدبین باشی
خودسوزی و خودخوری و خودسانسوری
حق تو نبود زن شوی، این باشی
و در این میان گاهی انتقادها، نکته‌های اجتماعی اشارات تاریخی جالبی یافت می‌شود که خواننده را به تأمل وامی‌دارد، مثل این رباعی که به رابعه خواهر حسین منصور حلاج اشاره دارد که می‌گفت من مردی در شهر نمی‌بینم که از او رو بگیرم.
در لحظۀ آمدن وضو می‌گیرم
در طول مسیر، ذکرِ هو می‌گیرم
من رابعه‌ام، به گشت ارشاد بگو
مردی سر راه بود، رو می‌گیرم
در مجموع این دفتر رباعی را تا حدود زیادی متنوع و توأم با کشف‌ها و نکته‌های شعری می‌یابیم، چیزی که در بسیاری از مجموعه‌رباعی‌ها کمتر می‌توان یافت.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.